God stond weer op uit de dood

Geen idee of iets als absolute waarheid bestaat. Als dat al zo is, dan kan ze vast niet gevangen worden. En dat terwijl we als mensen zo’n behoefte lijken te hebben aan waarheid. Maar waarom geven we niet toe dat we allemaal ook maar onze eigen waarheid creëren? Waarom roepen we zo hard dat het ‘de waarheid’ is…?

Misschien is God wel hėt onderwerp waar de meeste “waarheden” over in de rondte vliegen: Schepper van alles, de man met de baard, een verzonnen idee om beter te slapen, de eindbaas van de hemel, of dat je zelf God bent, of dat hij je beste ingebeelde vriend is, degene die alles ziet en alles weet, en ga zo maar door. Eigenlijk zou ik er ook wel wat over te zeggen willen hebben… maar ik ben het eigenlijk al een tijdje kwijt!

Daarom ga ik in de categorie tijdelijke antwoorden maar eens een voorzichtig proef-ballonnetje oplaten en gewoon hardop nadenken over die, ergens wel bizarre vraag : “Geloof ik dat God bestaat?”

Multiple choice

In de geschiedenis zijn talloze variaties verzonnen op de volgende meest gegeven basis antwoorden: 1. Ja (theist); 2. Nee (atheist); 3. Weet het niet (agnost); 4. Irrelevante vraag (noem je zo iemand een ignorist?)

Maar voordat ik m’n ogen sluit en een antwoord prik uit deze multiple choice vraag, wil ik eerst naar de aannames in de vraag zelf kijken. Want de vraag lijkt op zich misschien wel voor de hand liggend, maar wat bedoel ik eigenlijk met “God” en wat maakt eigenlijk dat iets “bestaat”?
Aaargh… waar begin ik aan!?!?

Definities

Dit hoeft toch niet onnodig ingewikkeld te worden? OK, let’s give it a try anyways, here we go!
Met “God” bedoel ik “iets of iemand die boven al het andere staat” en laat ik voor “bestaan” het volgende gebruiken: “iets of iemand die eigenschappen heeft die ik kan waarnemen of ervaren”.

Dan kan ik nu beginnen aan m’n antwoord: Nee, ik kan niet van mezelf zeggen dat ik zo iemand waarneem of ervaar. Met het religieuze idee dat God een persoon is kan ik niet zo veel.

Eigenlijk kan ik niks van wat ik waarneem of ervaar toekennen aan iets of iemand dat boven alles staat. Ik ben een afvallige. Mijn God is dood.

Dood en opgestaan

Ja misschien moet ik het zo zeggen: dat God als persoon voor mij dood en begraven is. Wat ik geloofde is er niet meer. Het is weg, kapot en dood. Maar in zekere zin stond God voor mij daarna wel weer op uit de dood. Als liefde.

Eén van de schrijvers van de Bijbel zag het zo: “God is liefde”. Ik zou hem een knipoog willen geven en een post aan het heilige boek van verzamelde werken willen toevoegen: Liefde is God.

Waarom geen persoon?

God als een onzichtbaar volmaakt persoon zien, is voor mij eigenlijk gewoon problematisch. Het is een te theoretisch verhaal waarvan ik niets waarneem of ervaar. Het creeert een on-balans. Een contrast en een afstand. Ook al zou ik theoretisch weten dat hij altijd goed is en dichtbij.

Maar als ik God vind in de uiting van liefde, dan voel ik iets van de diepste waarheid in mezelf. Dan ervaar ik het dichtbij. Dan sta ik verwonderd, omdat er niets boven de liefde gaat. De liefde houdt me vast en ik haar. Is het de, of mijn diepste waarheid?

Leegte omarmen

Liefde wordt zichtbaar in het volledig omarmen van de wereld. De liefde verbindt. Het verbindt mijn leegte met die van mijn medemens. Juist door het erkennen en accepteren van mijn leegte kan ik liefde ervaren. Het lijkt een beetje op “mijn medemens liefhebben als mezelf”, maar zonder mijn leegte in de ogen te kijken, komt dat vaak neer op afstand. Want hoe meer ik verliefd raak op mezelf, hoe meer die ander anders is en des te groter wordt het contrast. Maar hoe meer ik mijn eigen leegte leer omarmen, hoe beter ik in staat ben om jouw leegte te herkennen, omarmen en komt er ruimte voor liefde. God zo je wilt.

Mijn antwoord

Nog even terug naar de vraag. Wat ik hier boven schreef is slechts wat ik vanuit mijn hoofd vertaal naar een blog post. Ja, ik geloof in de theorie. Maar met mijn bovenstaande verhaal gebeurt er nog iets.

Als je in God als persoon gelooft, dan is dat jouw persoonlijke en onzichtbare waarheid. Daarbij gaat het ten diepste niet om gedragsverandering, maar meer om het bevestigen van een bepaalde waarheid (bijv. “Jezus is mijn redder”). Daarmee blijft de kern van je geloof dus verstandelijk en onzichtbaar.

Maar als ik zeg in de liefde te geloven, dan kan dat eigenlijk niet verstandelijk en onzichtbaar blijven. Wat is liefde als het niet gevoeld en geuit wordt? Wat is liefde als het niet verbindt?

En dat is dan het punt waar ik toch weer twijfel. Mijn antwoord op de vraag of ik in God geloof is daarom dus:

Ik streef er naar, ja, maar misschien kun je de vraag of ik echt in God geloof beter aan mijn vrienden stellen
of nog beter: aan mijn vijanden…
…want daar wordt het zichtbaar.

25 gedachten over “God stond weer op uit de dood”

  1. Veel mensen hebben er moeite mee om te zeggen: ik geloof in God. Omdat het lijkt alsof je daarmee ook instemt met allerlei uitwassen en misvattingen en nare dingen die christenen zeggen of doen. Ik zie de kern van God ook in dat ene zinnetje: “God is Liefde”. Dit betekent voor mij dat overal waar zuivere, niet egocentrische liefde is, God is. God is in die liefde. God wordt daarin uitgeleefd, krijgt handen en voeten, krijgt ogen en een mond.
    Je eigen leegte omarmen…mooi wat je daar schrijft! Erkennen dat je niet zoveel te bieden hebt, vooral een luisterend oor, een niet-weten, een meeleven…daarin ontstaat verbinding.

    Geliked door 4 people

  2. Liefde is iets tussen mensen. Liefde voor je vrouw, liefde voor je kinderen, liefde voor je naasten. Waarom toch steeds dat dwangmatige liefde willen koppelen aan een fantasiefiguur?

    Like

  3. @Grobbo, Jij noemt god een fantasiefiguur. Daar ben ik nog niet uit. Is hij beeldspraak voor iemand die aardig is of onmetelijk ver? (doet me denken aan die mooie lied: https://www.youtube.com/watch?v=nkBRFz4BPwI). Of is hij realiteit, op een zelfde manier misschien als dat de Liefde realiteit is?

    Ik geloof in Liefde, ook al heb ik haar nooit kunnen zien, nooit aan kunnen wijzen, nooit vast kunnen houden. Ik geloof in Liefde, omdat ik haar zie in de andere mens, in de ontmoeting, in de verbinding die zo ontstaat. Op zo’n zelfde manier zou god onzichtbaar kunnen zijn en niet in een hokje te stoppen, mysterieus en onbegrijpelijk. Als hij bestaat laat hij zich moeilijk vinden, maar wanneer ik hem soms meen te zien, is dat in elke daad van Liefde.

    En om je even een inkijkje te geven in de wereld waar ik in ben geweest: De mensen met wie ik was geven elkaar heel veel liefde en aandacht en bemoediging en steun en hulp. En ze zeggen dat ze dat doen omdat god hen daartoe aanmoedigt. Dat is best een mooie motivator voor liefde in elk geval, he?!

    Geliked door 1 persoon

  4. Mooi verwoord zeg! Ja, ik geloof dat het uiteindelijk om liefde gaat. Zelf blijf ik hopen dat de Liefde ademt, naar mij luistert, met mij spreekt, persoonlijk betrokken is. Ik noem hem God. Ik vind de ziel gewoon te zwaar om in mn eentje te dragen en klets de hele dag door tegen deze God. Het kan ook dat ik gewoon een beetje gek ben natuurlijk, maar ik denk dat hij er bij is en het troost me.

    (Ik kan het echter beter vinden met mensen die de liefde als hoogste doel nastreven zonder dit God te noemen, dan met mensen die de mond vol hebben van God en nogal liefdeloos handelen.)

    Geliked door 2 people

  5. Hallo ZG,

    Homohaat, vrouwenonderdrukking, kindermishandeling, bomaanslagen,,,,,

    “En ze zeggen dat ze dat doen omdat god hen daartoe aanmoedigt. Dat is best een mooie motivator…”

    Like

    1. GROBBO
      Ik krijg sterk de indruk dat je hier reageert met een missie: christelijk georiënteerde views bekritiseren.
      In de reacties verwelkom ik andere gezichtspunten en zeker ook die van atheïsten. Ik ben geïnteresseerd in jouw verhaal, maar het lijkt er op dat je liever andere gezichtspunten bekritiseert dan jouw eigen verhaal te vertellen of met respect luisteren naar het verhaal van anderen.
      (Ja je hebt gelijk, maar heb je ZG echt gehoord? zijn mensen met andere views niet net zo goed schuldig aan de dingen die je noemt? Wat wil je bereiken? )

      Wil je delen en luisteren? Voel je vrij om te reageren!
      Wil je ongenuanceerde kritiek leveren of verhitte discussies aanzwengelen (die eigenlijk nooit tot overtuiging leiden, maar veel meer tot aanval en verdediging)? Het verzoek om je dan in te houden en je uit te leven op andere sites die dat juist opzoeken.
      Dank!
      Mvg
      Divine Decay

      Geliked door 2 people

    2. Verschrikkelijk he, Grobbo, dat mensen zulke dingen doen! Ik kan je afkeer helemaal meevoelen. Tegelijk denk ik…
      Zou het misschien kunnen dat het hart van mensen slecht is, dat we altijd zoeken naar een manier om ons egoïsme goed te praten? Dat we desnoods god voor ons karretje spannen en zeggen dat hij het goedkeurt? Omdat we de bijbel op een verkeerde manier begrijpen, bijvoorbeeld alles 1 op 1 naar nu toepassen, bijvoorbeeld niet snappen dat de schrijvers en lezers van toen in een andere cultuur en wereldbeeld zaten, bijvoorbeeld omdat we dingen letterlijk opvatten die niet zo bedoeld zijn? En zou het kunnen dat dit helemaal niet de wil van god is (als hij bestaat), dat hij mee huilt met de slachtoffers (als hij bestaat)? Elke kleuter kan toch snappen dat de dingen die jij noemt geen Liefde bevatten?

      Like

      1. Hallo ZG,

        Mijn reactie was meer gericht op je cliche van god is liefde.

        Je god willen zien in de goede dingen, koppelen aan liefde etc. is iets wat je zelf toekent aan normale gebeurtenissen in ons leven. Tegelijkertijd wil je de slechte dingen die gebeuren bij je god vandaan houden en dat bij de mensen neerleggen.
        Dat is een invuloefening wat op mij niet echt eerlijk overkomt.

        “Zou het misschien kunnen dat het hart van mensen slecht is,”

        Dat lijkt me niet. Je hebt goede en slechte mensen. Daar zal de opvoeding een groot aandeel in hebben en de geestelijke gesteldheid van je hersens. Je hart is slechts een spier, maar je zal dat ongetwijfeld symbolisch bedoelen.

        Onderstaande quote lijkt me hierbij van toepassing:

        “Met of zonder religie heb je goede mensen die goede dingen doen, en slechte mensen die slechte dingen doen. Maar om goede mensen slechte dingen te laten doen, heb je religie nodig.”
        
Steven Weinberg (geb. 1933) – Amerikaans natuurkundige en Nobelprijs winnaar.

        “Dat we desnoods god voor ons karretje spannen”…

        Dat zie je inderdaad elke dag gebeuren. Letterlijke teksten uit de bijbel of koran worden gebruikt als legitimatie voor de vreselijkste dingen.

        “Omdat we de bijbel op een verkeerde manier begrijpen”

        Tsja, en wie begrijpt de bijbel of koran nu goed? Onderling komen de moslims (sjiieten en soennieten, IS, Boko Haram) en de christenen, met al hun denominaties er blijkbaar niet uit.
        Wat zou het mooi zijn als ze in die geschriften alle haat zaaiende teksten zouden schrappen en een eenduidige enkel liefdevolle versie het licht laten zien.

        “Elke kleuter kan toch snappen dat de dingen die jij noemt geen Liefde bevatten?”

        Helemaal mee eens, maar blijkbaar is iets wat een kleuter snapt (jouw woorden) voor vele miljoenen gelovigen qua snappen een brug te ver.

        Vr.gr.,

        GROBBO

        Geliked door 1 persoon

  6. DD,

    Ik krijg sterk de indruk dat je er niet goed tegen kan als ik hier en daar de vinger op de zere plek van je religie of je god leg. Dat heeft niets met wel of geen respect te maken en ook niet met ongenuanceerd. Als er iets is in mijn reacties wat inhoudelijk niet klopt, respectloos of ongenuanceerd is hoor ik het graag. Als je hier alleen maar positieve reacties wil tav je geloof en anders weggestuurd wordt lijkt me dit een zwaktebod.

    Wat bedoel je met eigen verhaal vertellen? Een levensloop met religie als de rode draad?

    Vr.gr.,

    GROBBO

    Like

  7. GROBBO
    Voor mij is het duidelijk dat we langs elkaar heen schrijven. Dit is mijn blog met mijn verhaal, waar ik er voor kies om inderdaad geen deur open te zetten voor botte kritiek en discussies. Ik schrijf in eerste instantie voor mezelf en geïnteresseerden.
    Als je je niet kunt vinden in de kaders die ik hierboven ook heb aangegeven stel ik voor dat je stopt met je tijd verspillen.
    Als je echt interesse hebt in contact, bereid bent om te luisteren en niet alleen maar kritiek te spuien, gebruik dan het contact formulier. Dan prikken we een avond om face to face te praten.
    Mvg
    Divine Decay

    Geliked door 1 persoon

  8. DD,

    Het is me duidelijk. Je wil geen kritiek en geen discussies op je blog. Dat wordt dan wel heel moeilijk voor mij om nog ergens eerlijk en inhoudelijk op te reageren.

    Vr.gr.,

    GROBBO

    Like

    1. Alles in een gesprek staat of valt met een zekere mate van welwillendheid om je open te stellen voor anderen. Het valt mij op dat jouw manier van reageren sterk lijkt op de manier van reageren van sommige gelovigen: er is geen uitwisseling van gedachten mogelijk, er wordt alleen; ‘uitgezonden’ en niet ‘ontvangen’, en de piketpaaltjes staan al: religie is de bron van alle kwaad. Punt.
      Dat maakt een gesprek best lastig..

      Like

      1. Marieke,

        Waar baseer je toch zulke conclusies op?
        “Welwillend” is my middlename en ik stel me zo open als een ieder maar wil.
        Wat we hier doen is toch een uitwisseling van gedachten? Ik zend uit en ontvang. Tevens heb ik nimmer gezegd dat religie de bron van alle kwaad is. Wat hier het gesprek lastig maakt is dat gelovigen zo moeilijk met kritiek op hun religie kunnen omgaan dat ze vluchten in termen als “geen respect” “niet willen luisteren” etc. ipv inhoudelijk te reageren.

        Like

  9. God is Liefde’, inderdaad. Dat is meer dan ‘God geeft liefde’ of ‘God vraagt liefde’.
    Al voordat er mensen waren kon God al liefde aan zichzelf kwijt, want Hij is Vader, Zoon en Geest. Dat klinkt ons als mensen misschien ‘egoïstisch’ in de oren.
    Maar God wilde die liefde niet voor zichzelf houden, Hij maakte mensen, in wie Hij ook die liefde legde.
    Helaas is het helemaal misgegaan. Adam gaf de schuld aan Eva, met wie hij eerst zo blij was. En ook aan God (‘die vrouw’ heeft mij verleid).

    Hoe ik dit allemaal weet? Ik kan dit onmogelijk zelf bedacht hebben. Het is bekendgemaakt aan mensen, die op de vlucht zijn voor God en niets meer van Hem willen weten. Maar God liet het er niet bij zitten. Hij werd zelf mens. Zoals de man die ontdekte dat de visjes in het aquarium schichtig wegzwommen als hij ze voer wilde geven. Er zat voor die man niets anders op dan zelf zo’n vis te worden.

    Wij kunnen God niet meer zien. Dat overleven we niet, zoals we ook niet in de zo’n kunnen kijken. Maar in Jezus Christus is God heel dichtbij gekomen en toegankelijk geworden. Jezus is geen Superman, dan zouden we toch nog bang voor Hem worden.

    Helaas hebben mensen altijd weer de neiging om zelf hun god te maken. Een God, die streng is en wil dat je je aan de regels houdt. Dat speelt heel sterk in de Islam. Maar christenen konden en kunnen er ook wat van.

    Like

    1. Aparte vergelijking van dat aquarium. Als mijn vader zijn vissen voert komen ze juist naar ‘m toe. Maar oke, het zijn bij jou schichtige visjes. Ik denk alleen dat ze eerder bang zijn voor die grote man dan voor het voer, dat voer willen ze vast wel.
      Het lijkt mij niet handig dat die man zelf een visje wordt. Wie geeft dan het voer? Ze zitten verlegen om voer, niet om nog een visje erbij..

      Ik merk dat ik enigszins een heb allergie ontwikkeld voor dit soort verhaaltjes dat je vooral vindt op de achterkant van chr scheurkalenders of op andere plekken waar overdenkingen geschreven worden. Van de week weer gelezen over een chr draai die gegeven werd aan de gestrande walvissen op Texel: ‘Ook wij gaan verloren als we de verkeerde kant op zwemmen, net als deze walvissen!’ Laten we de goede richting aanhouden anders gaat het mis!’
      Echt waar, geef me een onderwerp en ik maak er een overdenking van! Hier naast me ligt een kromme wortel, bv.
      ‘De wortel is kromgegroeid omdat hij niet naar het licht toegroeide. Laat dat een les voor ons zijn, dat we ons op het Licht richten, anders groeien we zo krom als deze wortel!’

      Geliked door 1 persoon

      1. @Marieke,

        De bedoeling van een voorbeeld is om wat eerst gezegd is duidelijker te maken. Maar soms heeft een voorbeeld een averechts effect. En het gevaar is groot, dat het voorbeeld een eigen leven gaat leiden.
        Excuses voor de verwarring.
        De rest hoef ik niet te herhalen.

        Met vriendelijke groeten,

        Henk Karssenberg

        Like

  10. @Grobbo
    ‘Met of zonder religie heb je goede mensen die goede dingen doen, en slechte mensen die slechte dingen doen. Maar om goede mensen slechte dingen te laten doen, heb je religie nodig.”
    
Steven Weinberg (geb. 1933) – Amerikaans natuurkundige en Nobelprijs winnaar.’

    Ik denk, dat iemand die zo’n uitspraak doet of met instemming aanhaalt zichzelf in ieder geval als een goed mens beschouwt. En wie zijn dan de slechte mensen, als er geen God zou zijn?

    Dat is in tegenspraak met wat de Bijbel zegt, n.l. dat haat en egoïsme van nature in het hart van ieder mens zit en dat een mens daarvan alleen van buitenaf, d.w.z. door God zelf verlost moet worden.
    Natuurlijk hoeft niemand dat te geloven. Maar het is veelzeggend, dat iemand die niet in het bestaan van God gelooft toch het kwaad aan de (niet bestaande) God toeschrijft of aan de wel bestaande mensen, die wel in God geloven.

    Like

  11. Interessante blogpost!

    Voor de volledigheid wilde ik even zeggen dat je naast theisme, atheisme, agnosticisme ook deisme hebt. Deisme is geloof in een “God”, maar die is vervolgens totaal niet waarneembaar of bemoeit zich met het universum. Het ligt weer dicht aan tegen pantheisme. Deisme is natuurlijk erg theoretisch en weinig praktisch, maar het laat tenminste iets zien van ‘verbazing’ over de natuur. Net als theisten soms God in hun broekzak stoppen, kunnen atheisten soms de natuur in hun broekzak stoppen, alsof we alles weten en begrijpen. Niemand doet dat .

    Geliked door 1 persoon

  13. Ik citeer..
    Liefde wordt zichtbaar in het volledig omarmen van de wereld. De liefde verbindt. Het verbindt mijn leegte met die van mijn medemens. Juist door het erkennen en accepteren van mijn leegte kan ik liefde ervaren. Het lijkt een beetje op “mijn medemens liefhebben als mezelf”, maar zonder mijn leegte in de ogen te kijken, komt dat vaak neer op afstand.
    Allereerst wil ik je zeggen hoe je mooi je dit verwoord hebt! Als ik dit lees voelt het voor mij als een stapje naar meer verlichting 🙂 en hoe mooi hoe je het vanuit binnen naar buiten ziet.. De leegte omarmen in jezelf zodat je de leegte van de ander kan zien en vooral voelen.. Voor mij is dit mijn weg naar empathie, naar mededogen, naar liefde,. Zolang je het niet eerder ervaren en gevoeld hebt zal je de ander never nooit volledig begrijpen!

    Ik citeer,
    Want hoe meer ik verliefd raak op mezelf, hoe meer die ander anders is en des te groter wordt het contrast. Deze begrijp ik niet omdat hij haaks staat op boven staande en onderdtaande tekst, zou je mij dit uit kunnen leggen?

    Ik citeer,
    Maar hoe meer ik mijn eigen leegte leer omarmen, hoe beter ik in staat ben om jouw leegte te herkennen, omarmen en komt er ruimte voor liefde. God zo je wilt.
    Dus dat! Amen! 🙂

    Uit dit mooie stukje proef ik wel dat er een stuk heelheid is of beter gezegd geheeld is? Je leegte omarmen om de liefde te kunnen ervaren? Het lijkt mij niet dat hier woord associaties van pas zijn 😉 maar iemand die op het niveau van voelen zijn ont-wikkeling doormaakt 💕

    Geliked door 1 persoon

    1. Dank je Caterina!
      Ja, leegte is best wel een terugkerend onderwerp in mijn tocht. Ik heb er al diverse blogs over geschreven… Het is zelfs een ‘categorie’ op deze blog geworden… (zie homepage – rechterkant)

      Met verliefd worden op jezelf bedoelde ik vooral “ik-gerichtheid” en een verwachting dat in je eigen kunnen, kracht en doorzettingsvermogen “de ideale oplossing” ligt.

      Verliefdheid is blind en idealiseert. Ik zie het in contrast met (meer nuchtere?) acceptatie en tederheid naar de tekortkomingen en gebreken in jezelf.
      Als er al iets te geloven is, ligt dat m.i. op het vlak van verbinding en liefde. Dat kan denk ik pas als je open en eerlijk je eigen en elkaars gebreken omarmt. (not easy!)

      Verliefdheid op jezelf maakt je m.i. blind voor tekorten, het negeert leegte en idealiseert de positieve dingen in een onnatuurlijke balans.

      My 2 cents!

      Geliked door 1 persoon

  14. Tell me! Het is zeker niet gemakkelijk, soms is het bijna de handdoek in de ring waardig zeg maar.. maar een nachtje slapen en het er gewoon laten zijn zorgt er wel weer voor dat het vertrouwen weer aan de deur klopt en zegt dat je goed bent wie je bent.
    Ik ga zeker je blogjes over de leegte lezen 🙂

    Geliked door 1 persoon

Plaats een reactie