Nostalgie in de basis

Nostalgie zou ik willen typeren als fantaseren over vroeger, toen dingen nog écht goed waren. Voor de één is dat misschien zijn jeugd en voor de ander een vorige relatie. Het gaat om een soort verheerlijking van de goeie ouwe tijd waarbij specifiek ingezoomd wordt op de  mooie dingen. Vaak zelfs in een soort extreem geromantiseerde vorm, waarbij hoe langer je het volhoudt, hoe minder feiten er over blijven. Je weet wel: “vroeger, toen mensen nog tijd voor elkaar hadden, je nog een ijsje voor een gulden kon kopen en de melkboer nog gezellig aan de deur kwam…”

In de optimistisch georiënteerde wereld waarin we leven, wordt vanuit zo’n dromerige en idealistische heimwee vaak ook een toekomst ideaal neergezet. Want, oh, wat zou het geweldig zijn als we terug gaan naar die goeie ouwe tijd.

In zekere zin is nostalgie een soort rebellie tegen de realiteit van nu, een verdedigingsmechanisme, een vlucht, om de confrontatie met de leegte van vandaag te vermijden.

Paradijs

In het mensbeeld dat ik aanleerde in mijn jonge jaren (die goeie ouwe tijd :-)), was het een rode draad: Vroeger! Vroeger in de hof van Eden, het paradijs, was alles beter. Toen was alles “zeer goed”. God had dat zelf gezegd. Door een valstrik van een pratende slang verloren we als mens echter deze goeie ouwe tijd. Zie daar de nostalgie!

Hemel

Bij het nostalgisch terugkijken, hoorde natuurlijk ook een bijbehorend toekomst ideaal: de hemel. Daar zou alles hersteld worden, zouden alle tranen van vandaag worden afgewist en zouden we voor altijd gelukkig bij God zijn… terug naar die goeie ouwe tijd. En natuurlijk werd er vaak nog een schepje bovenop gedaan: beter nog dan in het paradijs!

Best bizar eigenlijk, hoe die eerste hoofdstukken van Genesis zo bepalend zijn voor het christelijke mensbeeld. Ik denk inmiddels zelf dat niemand weet hoe het echt is gegaan en dat het meer om een mythe gaat, maar voor het christelijk wereldbeeld is het paradijs en de zondeval een – allesbepalend – vertrekpunt.

Experimentje

Tijd voor een experimentje: Stel nou dat ík de schrijver was van de eerste hoofdstukken van Genesis. Stel dat ik mocht beschrijven hoe het allemaal is gegaan. Stel dat ik de mythe vorm mocht geven? Hoe zou ik de kern van de mens en haar begin dan willen beschrijven?
En waarom?

Ik begin maar met hardop denken. Dit wordt er weer één in de categorie “tijdelijke antwoorden”. Ik start maar vanuit het heden:
Ik kan niet anders dan vaststellen dat mensen verre van volmaakt zijn. Als mensen, maken we elkaar het leven zuur, verprutsen we dingen, worden we ziek en gaan we vroeg of laat allemaal dood. Misschien is het daarom niet zo gek om te stellen dat er iets aan het bestaan van de mens “leeg” en “kapot” is.

Fascinerend

Het fascinerende vind ik dat we in een wereld leven waarin “kapot” veelal gezien wordt als “iets dat niet meer heel is” en “leegte” als “iets dat niet meer vol is”. Wat een optimistische terug redenering eigenlijk! Bijna nostalgisch te noemen. Als ik twee stenen op de grond zie liggen, die in elkaar lijken te passen dan kan ik toch twee dingen concluderen:

1. Deze stenen waren ooit één, maar zijn nu uiteen gevallen in twee stukken.
2. Deze stenen waren altijd los van elkaar, maar de tegel legger vond ze mooi bij elkaar passen en heeft ze naast elkaar gelegd.

Even terug naar de leegte. Hoe weten we wat de historie daarvan was? Mijn kernvraag: Was er eigenlijk wel een een pre-kapot en een pre-leegte…?

Zou het kunnen zijn dat we vanuit onze onmacht omtrent de leegte, een illusie van volheid hebben gecreëerd? Uit een soort onrealistisch optimisme?

De Genesis schrijver

Eigenlijk zou het me niets verbazen als er zoiets is gebeurd bij de huidige Genesis schrijver. Hij kende de feitelijke historie net zo min, maar had de menselijke behoefte om de werkelijkheid te verklaren. Zou het kunnen dat hij de confrontatie met de leegte van zijn menselijk bestaan niet onder ogen wilde zien en vanuit een soort verdedigingsmechanisme zich een volmaakt paradijs inbeeldde. Om te ontsnappen aan het melancholische gevoel van het nu. Om een mooi verhaal te kunnen vertellen aan de komende generaties. Om een springplank te creëren naar herstel en een rooskleurige toekomst.
Om het verhaal van vandaag een mooie kop en staart te geven… want als we ons dat maar voorhouden, is het leven veel dragelijker. Toch…?

Kort en krachtig

Ik zou het anders doen. Ik denk dat we meer verliezen dan winnen met zo’n illusie. Wat mij betreft wil ik af van nostalgie in de basis van mijn wereldbeeld. Het is in mijn beleving een onterecht gecreëerde en vervolgens verheerlijkte heimwee. Ik denk dat nostalgie ontmanteld wordt zodra ze realiteit zou worden. Dan blijkt die tijd van het ijsje voor een gulden en de melkboer aan de deur helemaal niet beter te zijn… maar dezelfde leegte te kennen.
Het wordt tijd om het leven te nemen zoals het komt. Het te omarmen los van nostalgie en een ideaal beeld.

Een echte Bijbelschrijver zal ik nooit worden; ik zal het kort houden:

Divine Decay 1:1-4
Zo begon het allemaal
1. De aarde nu was woest en ledig. Het was een grote chaos. 
2. De Liefde zweefde, in en over de onstuimige wateren. 
3. Er was duisternis en daardoor kwam ook 
het licht tot zijn recht. Het was goed! 
4. En zo was ook de mens, woest en ledig, 
waardoor er ruimte was om tegen dat contrast 
ook de diepgang van liefde te ervaren. 
Man en vrouw. Het was zeer goed!
Amen

 

29 gedachten over “Nostalgie in de basis”

  1. Herkenbaar hoor, dat eeuwige verlangen van mensen naar de betere, mooiere versie van het gebrekkige ‘nu’. Niet alleen in verleden en toekomst, maar ook in het nu. Het gras kan al snel wat groener lijken aan de andere kant…alsof er een soort paralel leven is dat je eigenlijk zou moeten leven (of waar je zelfs recht op meent te hebben, dan kom je echt in problemen!). Echte levenskunst draait om het omarmen, aanvaarden van wat is en tegelijk mag je blijven zoeken naar ‘beter’, op een realistische manier. Optimisme vergaloppeerd zich al gauw aan onrealistische wensdromen en dat leidt alleen maar tot teleurstelling.
    Genadig omgaan met jezelf: je beperkingen in het leven accepteren, leidt uiteindelijk juist tot meer tevredenheid en geluk.
    De eerste hoofdstukken van Genesis zijn door meerdere schrijvers geschreven waarschijnlijk. P (zoals hij dan genoemd wordt) heeft hoofdstuk 1 geschreven in de tijd na de ballingschap, de zesde eeuw voor de gebruikelijke jaartelling. De vorming van de mens vormt het hoogtepunt van de schepping en zijn naar Gods beeld geschapen, ze moeten zijn scheppende opdrachten vervullen (wederopbouw van het land, na de ballingschap dus!). Zie bijvoorbeeld het boek ‘Een geschiedenis van God’ van Karen Armstrong. Dus ja, de schrijver wil graag een beetje hoop geven aan de mensen van zijn tijd…

    Geen kop en staart dus meer… geen mooi begin en geen mooi einde…pijnlijk en leeg. C’est la vie….

    Geliked door 3 people

    1. Dank voor je reactie!
      In werkelijkheid is het vaak niet het gras, maar het terras dat groener is aan de andere kant… 😉
      of misschien is er helemaal geen andere kant?
      Kun je jouw zin over “de vorming van de mens…” misschien wat verder toelichten. Ik weet niet of ik het begrijp?
      Mvg
      Divine Decay

      Geliked door 1 persoon

  2. Geweldig mooi sluit dit blog aan op mijn insteek.
    Ik hou van bondige uitspraken en one-liners, kretologie noem ik dat.

    Bijvoorbeeld over dat vroeger alles beter was : “De goede, oude tijd ; de tijd dat je ouders het zo moeilijk hadden”.

    Over gelovigen : “Atheïsten genieten van het leven, gelovigen wachten op de dood”.

    Jaren geleden heb ik eens een aardige poging gedaan om het begin van genesis te herschrijven. Ik moet je wel waarschuwen, het is een lap tekst :

    In den beginne…..

    In den beginne was er niets.
    Nou ja, ik was er natuurlijk wel, maar verder was er niets.
    Dat was al een eeuwigheid zo, dus daar was ik intussen wel aan gewend en er was dan ook geen enkele reden om daar iets aan te veranderen, ware het niet, dat ik licht narcistische trekjes bleek te vertonen.
    Opmerkelijk eigenlijk want narcisme bestond toen ook nog niet.

    Ik zat daar in het donker met helemaal niets te doen en realiseerde me plotseling, dat ik almachtig, alwetend en goedertieren was, maar dat er niemand was om mij daarom te bewonderen. U moet weten dat ik wees ben, ik heb geen vader of moeder en ook al geen broers of zussen, dus kun je niet zeggen dat ik het bepaald makkelijk of gezellig had.
    Alleen op de wereld zou je kunnen zeggen, maar de wereld bestond toen zeker nog niet.

    Waar kwam ik trouwens zelf eigenlijk vandaan, wie had mij gemaakt? Of zou ik er soms altijd al geweest zijn en zou ik dan ook altijd blijven bestaan? Die vragen moest ik mezelf maar liever niet stellen, dacht ik zo. Dus had ik duidelijk wat afleiding nodig.

    En zo kwam ik op het lumineuze idee om iets te gaan scheppen, iets waar ik trots op zou kunnen zijn. Dus bedacht ik de wereld, een stenen bol met verder niets erop. Nu moet u weten dat ik nogal graag overdrijf, want hoewel deze bol prima geschikt was om verder aan te prutsen, kon ik het niet laten, hier een heel sterrenstelsel omheen te knutselen. Een zon, een klauwtje planeten en zo’n 100.000 planetoïden waren wel voldoende, dacht ik zo.

    Toch bouwde ik er daarna nog met een slordige 200 miljard sterren even het melkwegstelsel omheen en daaromheen weer tientallen andere sterrenstelsels, voordat ik in de peiling kreeg, dat ik me te veel liet meeslepen door mijn enthousiasme. Het ging uiteindelijk alleen om de wereld zelf en de rest van die hele rondvliegende kermis was natuurlijk nergens voor nodig.
    Maar ja, als je dat allemaal al in elkaar hebt gestoken, gooi je het toch ook niet zomaar weer weg, nee toch?

    Mooi, dat hele spulletje liet ik daar een poosje rondhangen, ik denk wel zo’n 15 miljard jaar in de nog niet bestaande wereldse tijdrekening. Dat maakt op mij natuurlijk niet zo veel indruk maar voor de nog te ontwerpen mens is dat een niet te bevatten tijdsspanne.
    Ik noemde heel deze periode voor het gemak maar even : de eerste dag.

    Goed, terug naar de wereld : daar was het nog woest en doods maar dat kon je niet zien, want het was er nog duister. Er bleek wel een oervloed te zijn, water dus, maar dat had ik kennelijk geschapen zonder dat ik het zelf in de gaten had.
    Toen ik over het water zweefde dacht ik : een lichtje zou wel handig zijn en zie, er was licht.
    Snel ben ik hé?

    Maar oei, ik moest het duister nog van het licht scheiden, kennelijk zaten zij aan elkaar vast en dat had ik ook niet in de gaten gehad tijdens het scheppen. Als het tegelijk duister en licht is, hebben beide fenomenen geen enkele zin. Zo gedacht, zo gedaan en het werd weer donker.
    Toen het een poosje donker was geweest liet ik het weer licht worden en was het de tweede dag.

    Ik had eigenlijk nog geen idee wat ik verder met de wereld zou gaan doen maar het leek mij wel grappig, om een deel van het water dat op de wereld was, wat omhoog te brengen, zeg maar wolken te scheppen, je weet maar nooit of dat nog eens van pas komt.
    De ruimte tussen het water op de wereld en dat erboven noem ik maar even hemel, je moet tenslotte wat, als er nog weinig bestaat.

    Voor ik het wist, (hoe kan dat nou, ik was toch alwetend?), werd het weer donker, of deed ik dat nou zelf? Voorheen was die duisternis nooit een probleem geweest want het was altijd al donker geweest, maar misschien was het toch wel handig om verder te rommelen als het weer licht geworden was. Ik begon mijn licht warempel zelfs te waarderen.

    En jawel hoor, het werd weer licht, dag drie dus, waarmede intussen ook de alliteratie geschapen was. Wat gaat zo’n scheppingsweek toch ook vlug, relatief gezien dan. Met dat water overal op de wereld was het wel een natte bende en om zo halverwege een berg, of zelfs op de top een meertje bij elkaar te houden was toch wel erg lastig, dus het leek mij nuttig al het water naar de laagste punten te laten stromen : zo gezegd, zo gedaan. Het drooggevallen gedeelte noemde ik aarde, het samengestroomde water noemde ik zee. Dat de nog te scheppen mens daar later in sommige gevallen oceaan tegen zou gaan zeggen kun je mij niet aanwrijven, ik heb dat nooit zo genoemd.

    Trouwens, toen de mensen later mijn verhaal op gingen schrijven, noteerden zij voortdurend : god zei dit en god zei dat, alsof ik hier de hele dag in mezelf liep te lullen, nou, mooi niet dus.
    Overigens zag alles er tot nog toe wel aardig uit, maar het leek mij zo zoetjesaan wel eens tijd worden voor wat plantjes en boompjes, vooral van die gezellige waar vruchtjes aan komen. En zo begon het er steeds beter uit te zien.
    Toen ik het weer donker liet worden en vervolgens weer licht, was de vierde dag aangebroken. Je kon inmiddels al aardig op die donker-licht wisseling rekenen.

    Vandaag wilde ik het mezelf eens wat makkelijker maken want elke avond het licht door het duister vervangen en in de ochtend het duister weer opruimen en het licht tevoorschijn halen bleek toch wel wat bewerkelijk.
    Bovendien zou het ook wel handig zijn als er in de nacht ergens een klein lichtje zou zijn, zeg maar een soort nachtlichtje.

    Hoe kreeg ik hier nu weer eens een mouw aangepast?
    Wel, toen ik een paar dagen geleden in mijn overdadige ijver dat hele heelal in elkaar had gefrutseld, had ik alle onderdelen donker gelaten, per slot van rekening was het altijd donker geweest. Maar als ik de zon nu eens aanstak, dan zou die mooi de wereld verlichten en zo zou het daglicht alvast geregeld zijn. Nu hoefde ik de wereld alleen maar om zijn as te laten draaien om het beurtelings licht en donker te laten worden en daarmee dag en nacht automatisch te laten verlopen. Dit werden vierentwintig uur in de wereldse tijdrekening, hoe lang de voorgaande twee dagen duurden laat ik maar eventjes vaag. De maan, die ik voor de gein om de wereld heen had laten draaien, zou door de beschijning van de zon vanzelf een soort nachtlichtje vormen. Wat is het toch eigenlijk ook heerlijk om briljant te zijn maar helaas, nog steeds geen levende ziel om mij hierom te bewonderen.

    Toen ik het hele zaakje netjes had uitgelijnd en de aarde ook nog eens om de zon heen liet draaien was ik er best wel tevreden over. Hiermee had ik dan ook het zonnejaar geschapen, mij niet realiserend, dat er later mensen zouden komen die serieus een maankalender zouden uitvinden. Helaas stond de as van de wereld niet precies recht maar daar was nu niets meer aan te doen. Hierdoor ontstonden overigens spontaan de seizoenen en zo zie je maar, er ontstaan soms ook nuttige dingen zonder dat je daar bewust voor kiest.
    ¨Elk nadeel hep ze voordeel¨, zou Johan Cruijff zeggen, maar die bestond toen gelukkig nog niet.

    Het systeem werkte prima, zonder dat ik er ook nog maar iets aan hoefde te doen werd het ’s avonds weer donker en ’s ochtends weer licht.
    Het kon niet anders dan de vijfde dag zijn.
    Nu het water op de wereld lekker bij elkaar lag was het misschien wel leuk om daar eens wat beestjes in te stoppen. Even dacht ik er over om er een stoot vogels in te denderen, maar die deden het toch wel beter in het zwerk dan in die nattigheid. Dan maar vissen dacht ik, want waar moest ik anders met dat spul heen, de viskraam had ik nog niet bedacht. Zowel de vogels als de vissen gaf ik de stringente opdracht, zich flink te vermenigvuldigen. Ja, ik kan soms aardig lui zijn, want ik had er natuurlijk ook gelijk genoeg kunnen maken voor de rest van de tijd.

    Het werd avond en het werd morgen. De zesde dag.
    Nu het in het water en de lucht,- waar haal ik die term nou ineens weer vandaan?,- al aardig druk was viel het me op, dat er op de aarde tussen de plantjes en de boompjes nog helemaal niets rondscharrelde, zelfs geen scharrelkip. Dus knutselde ik een veelheid aan dieren in elkaar die de aarde mochten gaan bevolken. En ook al deze beesten kregen de opdracht, er flink tegenaan te gaan want de dag bleek te kort, om er genoeg van te maken. Dat almachtig zijn valt dus misschien ook best nog wel wat tegen.

    Weer gingen de latere mensen in de fout met mijn verhaal, want ze schreven toen ik aan het scheppen van de mens toe kwam : ¨God zei: ‘Laten wij mensen maken die ons evenbeeld zijn, die op ons lijken; zij moeten heerschappij voeren over de vissen van de zee en de vogels van de hemel, over het vee, over de hele aarde en over alles wat daarop rondkruipt.’ ¨.
    Ik meen dat het regel 26 was in Genesis. Bleek ik me daar plotseling meervoud geworden te zijn, dachten ze soms dat ik schizofreen was?
    Maar ik snap nu wel beter de titel Genesis : Geen Enkele Normale Ervaring Sinds Ik Startte.

    Goed dan, ik vond wat ik gemaakt had tot nog toe nou niet zo heel erg boeiend dus moest ik er maar eens flink de beuk in gooien : ik,- dus niet wij,- ging inderdaad de mens scheppen naar mijn beeld en gelijkenis, mannelijk en vrouwelijk, dus probeer je maar liever niet voor te stellen, hoe ik er uit moet zien. Het is helaas niet helemaal gelukt want de mens bleek niet almachtig, alwetend en wat er verder nog over mij te zeggen valt, sterker nog, achteraf gezien lijken zij helemaal nergens op. Eerlijk gezegd heb ik er een beetje spijt van dat ik er ooit aan begonnen ben.

    Bovendien begon het, voor de scheppingsweek om was, al mis te gaan.
    Want ik bepaalde : ¨Zij (de mensen) moeten heerschappij voeren over de vissen van de zee en de vogels van de hemel, over het vee, over de hele aarde en over alles wat daarop rondkruipt, wees vruchtbaar en word talrijk, bevolk de aarde en breng haar onder je gezag: heers over de vissen van de zee, over de vogels van de hemel en over alle dieren die op de aarde rondkruipen, (of had ik dat al eens gezegd?),¨.
    Tevens bepaalde ik : ¨Hierbij geef ik jullie alle zaaddragende planten en alle vruchtbomen op de aarde; dat zal jullie voedsel zijn en aan de dieren die in het wild leven, aan de vogels van de hemel en aan de levende wezens die op de aarde rondkruipen, geef ik de groene planten tot voedsel¨.

    Maar ik had mijn goddelijke kont nog niet gekeerd of de mensen begonnen al in koeien en kippen te bijten, terwijl je tijgers, leeuwen en dat soort spul ook moeilijk vegetarisch kunt noemen. Ik had toch duidelijk andere orders gegeven!

    Het werd avond en het werd morgen. De zevende dag.
    Eerlijk gezegd was ik er nu wel zo’n beetje klaar mee. Ik was nogal moe geworden van al dat geschep en de kreet : ¨Nu even niet¨ is dus ouder dan je denkt……
    Uiteindelijk had ik een eeuwigheid lang niets uitgevoerd en nu plotseling had ik mij uit de naad gewerkt. Ik verklaarde de zevende dag heilig en nam het er maar even van.

    En zo heb ik de hemel en de aarde geschapen. O wacht, ik heb trouwens nog een leuk verhaaltje over een volkstuintje maar hierover later meer.

    Je ziet, een iets andere insteek maar ik genoot destijds van het schrijven en nu weer van het herlezen….

    Groet, Jos.

    Geliked door 3 people

  4. De schrijver van het boek Genesis was dan toch wel briljant. In een wereld, die nooit goed geweest was en waarin termen als goed en kwaad, zinvol en leeg geen enkele betekenis hadden, kwam hij (of zij) met een verhaal, dat volledig wereldvreemd en totaal niet herkenbaar was.
    Waar kwamen deze gedachten vandaan, als ze niet uit een andere wereld kwamen?

    Groet, Henk

    Like

    1. We zijn het eens, Henk: de schrijver van Genesis was briljant. En wat een invloed ook! Miljarden mensen zijn in z’n gedachtengang mee gegaan. Dan is mijn blogje maar een aanfluiting…

      Je tweede zin begrijp ik niet zo goed? Vergeef me als mijn blog wat onduidelijk over is gekomen. Je lijkt te suggereren dat ik geschreven zou hebben dat de wereld van de schrijver “alleen maar slecht” was.
      Ik probeer juist het extreme beeld te doorbreken van “alleen maar goed en volmaakt” in het paradijs en “alleen maar slecht en tot niets goeds in staat” na de zondeval…
      In een wereld vol van leegte, chaos en liefde had de Genesis schrijver zijn versie prima op kunnen schrijven lijkt me.

      Mvg
      Divine Decay

      Geliked door 1 persoon

  5. Beste Devine Decay,

    Ik hoor het Hopjes, de butler uit “Toen was geluk heel gewoon”, zeggen : “Zoals u wilt, meneer…”

    Mijn volkstuintje.

    Toen ik de wereld had ingericht legde ik ook nog even een geinig volkstuintje aan in het oosten. Oplettende lezertjes zullen inmiddels wel door hebben dat ik intussen ook het kompas al uitgevonden had.
    Nu is het oosten geheel afhankelijk van waar je je op dit moment op de wereld bevindt, maar daar wil ik nu niet over zeuren.
    Sorry dat ik het nog niet duidelijk had gemaakt, maar ik was natuurlijk begonnen met een mens, zeg maar, een prototype.
    Ik was nog even in twijfel of ik met een man of een vrouw zou beginnen, maar ik bedacht me dat ik het beste met het makkelijkste kon beginnen, dan loop je het minste risico.
    Dus gewoon zo’n sukkelaar die zijn lul achterna loopt en geen boodschap heeft aan diep nadenken. Oké, ik kleide dus uit wat stof en aarde een geinig poppetje naar mijn beeld en gelijkenis. Bizar eigenlijk, want dan besta ik ook uit stof en aarde, maar dat bestond toch nog niet voor ik de wereld schiep? Nou ja, daar moet ik later nog maar eens over nadenken.

    Let op, nu wordt het ingewikkeld!
    Volgens Genesis vond ik, dat het niet goed was, dat de mens alleen was.
    WOW. Ik was toch ook altijd alleen geweest en daar had ik toch ook nooit enige moeite mee gehad, of wel soms? Bovendien was dat al een eeuwigheid goed gegaan en waarom zou je een goed concept veranderen?

    Maar goed, het leek mij een goed idee, om de mens van een helper te voorzien en dus kleide ik vrolijk uit aarde allerlei dieren en vogels,- alsof vogels geen dieren zouden zijn,- en liet de mens hen namen geven. Hij vond echter geen helper dus moest ik weer aan de bak. He, wakker worden mensen, die dieren had ik toch al op de vijfde en de zesde dag gemaakt?
    Ik wachtte, tot de mens sliep want ook anesthesie had ik nog niet bedacht en ik wist, dat dat mannetje best wel kleinzerig was, want ik had hem tenslotte zelf gemaakt.
    Toen nam ik een rib weg en vulde de holte met vlees, ik had toevallig nog een flink pak half-om-half gehakt liggen, dus dat was geen probleem. Uit de rib bouwde ik de vrouw, terwijl ik haar ook gewoon uit stof en aarde had kunnen maken, maar mijn wegen zijn nu eenmaal ondoorgrondelijk, kennelijk ook voor mijzelf………

    Opgetogen riep de mens toen hij de vrouw kreeg aangeboden : ¨Eindelijk een gelijk aan mij, mijn eigen gebeente, mijn eigen vlees, een die zal heten: vrouw, een uit de man gebouwd¨.
    Nu moest hij zijn vader en moeder verlaten en zijn vrouw aankleven : Ziedaar de schepping van de onvolprezen Bisonkit.
    Oeps, was ik me daar helemaal vergeten om Adam een vader en moeder te geven om te verlaten. Niet zo gek eigenlijk dat hij zo in de war raakte, sorry….

    Nu moet ik wel even zeggen, dat de eerste vrouw ook niet echt een licht was : zij praatte met een slang en dat, terwijl de Muppetshow nog een slordige 6.000 jaar op zich zou laten wachten.

    Lullig van mij natuurlijk, want ik heb die mensen domweg op de wereld gezet zonder dat zij ergens van wisten. Die slang heb ik vervloekt en aangezegd, dat hij voortaan op zijn buik moest kruipen. Voor die tijd schijnt hij dus pootjes gehad te hebben, dat ligt mij eigenlijk niet meer zo bij, maar tegenwoordig is dat in ieder geval niet meer zo.
    Vervolgens heb ik tegen de vrouw iets stoms gezegd over overheersing door de man, waarvoor ik haar mijn eeuwige excuses aanbied, sorry, ik ben ook maar een jongetje……

    De man heb ik kwalijk genomen, dat hij wat betreft de appel naar zijn vrouw geluisterd heeft en dat is inderdaad niet echt het allerslimste wat je als man kunt doen. Om toch een soort van daad te stellen trapte ik dat zootje ongeregeld mijn tuintje uit en liet ze het verder zelf maar uitzoeken. Wel jammer dat ik daardoor maar weinig lol aan dat tuintje beleefd heb.

    De man en de vrouw maakten twee zonen, die het al snel met elkaar aan de stok kregen en zo kon het gebeuren, dat Kain zijn broer Abel over de kling joeg over een klinkklare futiliteit.

    Voor alle duidelijkheid : we hadden dus Adam, Eva en Kain. Kain werd verbannen naar het land Nod, had gemeenschap met zijn vrouw en zij baarde Henoch.
    Ho eens even, waar kwam die vrouw ineens vandaan? Als we even redelijk willen zijn, kan dat dus alleen zijn zus geweest zijn als Adam en Eva weer eens lekker bezig geweest waren, of Kain had zijn eigen moeder geneukt, en was dus de allereerste motherfucker. Kortom, het was dus een inteeltige bende. Dat hier niets goeds uit voort kon komen lijkt mij zonneklaar.

    Ik moet zeggen, dat de zaken vervolgens aardig uit de hand gelopen zijn. De originele groep mensen hield zich nog aardig aan mijn regels maar er ontstond een stroming, die er niet onder te krijgen was. Deze figuren verzonnen mijn zoon, terwijl ik helemaal geen familie had, niet eens een vrouw.
    Ik heb nog geprobeerd, de Romeinen deze stroming de kop in te laten drukken maar dat is faliekant mislukt.

    Gelukkig traden er ook in deze stroming scheuringen op en ik kreeg er plezier in, dit soort groepen te promoten, dat bracht wat leven in de brouwerij. Deze groepen bestreden elkaar te vuur en te zwaard en dat leverde een alleraardigst schouwspel op.

    Pasten deze ¨christenen¨ mijn regels aan hun wensen aan, het kon nog mooier.

    In het oosten leefden barbaren die aan iedereen een hekel hadden. 600 jaar na de start van de christenen besloten zij, een oorlogszuchtige pedofiel met frontaalkwabepilepsie te gaan volgen omdat hij stemmen in zijn hoofd had gehoord. Tegenwoordig reden voor een grondig onderzoek en gepaste medicatie maar voor deze woestijnbewoners een teken om een hele nieuwe richting in te slaan en hem zonder enig nadenken te volgen.

    Hoewel de rest van de wereld vrolijk is doorontwikkeld staat deze groep al 1.400 jaar stil. Je zou er bijna spijt van krijgen dat je deze gekkenhuizen ooit gemaakt had.

    Zo bedacht de mens door de eeuwen heen allerlei onzin en er is zelfs een halve zool geweest, die een of andere evolutie-theorie in elkaar gesleuteld heeft. Het moet toch niet gekker worden!

    Terwijl ik toch elk nieuw mens hoogstpersoonlijk in elkaar zet vond deze baardaap, dat dit op een geheel andere wijze tot stand zou moeten komen. Bijvoorbeeld door ontwikkeling en evolutie, hoe dom kan je nu helemaal zijn?

    Ik heb er eeuwen geleden al de brui aan gegeven maar dat hebben de gelovigen gelukkig nog steeds niet door. Zij blijven elkaar in de haren vliegen en vormen zo voor mij een vrolijke afleiding.

    Hier blijft het helaas bij want destijds ben ik na dit stukje gestopt : het is veel te veel werk om heel de bijbel zo te herschrijven.

    Om er toch ook een serieuze kant aan te geven het volgende :

    In gesprekken met gelovigen stel ik altijd voor dat men zich eens voor zou moeten stellen, zelf god te zijn en dan te bedenken hoe je de “schepping” in elkaar zou steken. De meeste gelovigen worden dan kwaad, kennelijk kunnen zij niet buiten het hun aangeleerde kader denken.

    Ikzelf zeg dan dat ik de levende wezens sowieso zodanig ontworpen zou hebben dat zij elkaar niet op hoefden te vreten om in leven te blijven. Lijkt mij een heel liefdevol standpunt…..

    Groetjes, Jos.

    Geliked door 1 persoon

  6. “In zekere zin is nostalgie een soort rebellie tegen de realiteit van nu, een verdedigingsmechanisme, een vlucht, om de confrontatie met de leegte van vandaag te vermijden.” Mooi gezegd, DD!
    En herkenbaar ook. Ik heb me achteraf er dikwijls over verwonderd hoe groot het onvermogen van sommige streng-gelovigen lijkt te zijn om ‘gewoon’ te dealen met ‘lastige dingen’. Bij orthodoxen zag je dat dingen weggeschoven werden onder een muffig vloerkleed, net doen alsof er niks aan de hand was, en bij de evangelischen viel men bij bosjes ‘in de geest’ om alles wat ook maar een beetje onaangenaam was te ‘genezen’. Oh, die eindeloze ‘boze geesten’ die steeds opnieuw weer uitgedreven moesten worden. Wat een energieverspilling wanneer mensen zich afzetten tegen het menselijke.. de realiteit niet accepteren zoals deze is..

    Geliked door 3 people

    1. Ja je moet wat om de realiteit niet in de ogen te hoeven kijken 😉
      Ik begrijp wat je bedoelt. Zo zie ik het ook. Ik hoop dat iedereen eerlijk kan zijn naar zichzelf. Als wat voor jou en mij misschien aanvoelt als energie verspilling een ander oprecht helpt en voelt als nuttige energie… dan is dat wmb prima.
      Mvg
      Divine Decay

      Geliked door 1 persoon

  7. Divine Decay,

    @’Je tweede zin begrijp ik niet zo goed?’
    Ik weet niet of het vraagteken bedoeld of per vergissing is geplaatst. Wat ik bedoelde is: Als er nooit een pre-leegte of pre-chaos was, hoe kan het kan dat iemand op het idee gekomen is dat er wel eens zo’n situatie waarin alles goed was geweest kan zijn. Zo’n gedachte kan niet uit de verbeelding voortgekomen zijn, maar moet van buitenaf gekomen zijn.
    Hoe kan het, dat een mens zich wel een volmaakte wereld kan voorstellen, als die er in werkelijkheid nooit geweest is? Je kunt geen heimwee hebben naar plaatsen waar je nooit geweest bent. Je kunt geen nostalgische gevoelens hebben voor situaties die je nooit hebt meegemaakt. Dat geldt ook voor de mensheid als geheel. Waar komt de hunkering naar het ‘verloren paradijs’ vandaan als er nooit zo’n paradijs is geweest?
    Je kunt ook de andere kant op kijken. De mensheid blijft toch maar optimistisch naar de toekomst kijken. ‘We leven in een ellendige wereld, maar er zal een tijd komen, dat alles beter wordt en we het kwaad hebben overwonnen.’ Waar haalt een mens die optimistische verwachting vandaan, als het nooit anders geweest is en ook nooit anders zal worden?

    En dan nog dit: ik ga even mee met de gedachte, dat paradijs en hiernamaals alleen maar ‘wishful thinking’ is zonder enige reële betekenis. OK, er is niets meer dan wat we horen en zien. Maar er zijn mensen, die zich inbeelden dat er een toekomst is na de dood. En die mensen denken, dat zo’n toekomst geopenbaard is van bovenaf. Dat is een waanidee natuurlijk. Maar is het ook schadelijk voor de mensheid, als mensen bij dit soort droombeelden leven?

    Ik denk, dat jij deze laatste vraag ontkennend beantwoordt. Maar kun je dan verklaren waarom deze verwachtingsvolle, maar in deze hypothese illusionaire kijk op de toekomst bij velen toch verzet en wrevel oproept?

    Groet, Henk

    Like

    1. Henk, ik krijg het gevoel dat we weer langs elkaar praten. Ik begrijp serieus niet hoe je kunt beweren dat een gedachte van pre-leegte niet uit de verbeelding kan komen. Maar alleen maar van buitenaf.
      Dus als iemand zich een elfje of een spook verbeeldt, dan heeft het echt bestaan of komt het van buitenaf? (Wat bedoel je met buitenaf, de duivel of zo?)

      En dan schrijf je: “Hoe kan het, dat een mens zich wel een volmaakte wereld kan voorstellen, als die er in werkelijkheid nooit geweest is?”
      Aha, dus als ik jou volg dan moeten Narnia of Mordor ook bestaan. Want ik kan me er dankzij boeken en films wat bij voorstellen…

      Ik hou het hier even bij. Heb zeker mijn ideeën bij de rest van je reactie, maar wil even checken of dit voor mij wel een zinvol gesprek kan worden.
      Mvg
      Divine Decay

      Geliked door 1 persoon

  8. @Inge
    Je schreef: ‘En herkenbaar ook. Ik heb me achteraf er dikwijls over verwonderd hoe groot het onvermogen van sommige streng-gelovigen lijkt te zijn om ‘gewoon’ te dealen met ‘lastige dingen’. Bij orthodoxen zag je dat dingen weggeschoven werden onder een muffig vloerkleed, net doen alsof er niks aan de hand was, en bij de evangelischen viel men bij bosjes ‘in de geest’ om alles wat ook maar een beetje onaangenaam was te ‘genezen’. ‘

    Je schrijft, dat ‘sommige’ streng-gelovigen moeite hebben met lastige dingen. Dat impliceert, dat er ook andere gelovigen zijn. Ik herken niet, dat bij orthodoxen alles onder het vloerkleed wordt geschoven en dat er gedaan wordt alsof er niets aan de hand is. En wie dat al denkt kan in ieder geval zich niet beroepen op de bijbel, want of je het nu gelooft of niet, iedereen moet toch inzien dat de bijbel nergens gouden bergen of onsterfelijkheid belooft. Natuurlijk uiten mensen hun blijdschap gemakkelijker dan hun zorgen en moeite. Maar geldt dat alleen voor orthodox-gelovigen. Ook bij ongelovigen zie ik veel oppervlakkig optimisme, dat nergens op gebaseerd kan zijn.
    Wat je schrijft over de evangelischen vind ik iets meer herkenbaar, al wil ik voorzichtig zijn om alle evangelischen over één kam te scheren. Maar inderdaad, de neiging om alle ziekte en moeite weg te willen saneren zie ik wel degelijk. Ik zie ook wel in blogs als deze en die van jou, dat de ontgoocheling groot is, als de hooggespannen verwachtingen niet uitkomen.

    Groet, Henk

    Like

  9. Divine Decay,

    Ik kan mij gewoon niet voorstellen, dat mensen die al honderdduizenden jaren hier rondlopen, al of niet geëvolueerd uit lagere diersoorten, en niet beter wisten dan dat het altijd zo geweest zich opeens gingen verbeelden, dat er wel eens een mooi begin was en een nog veel mooier einde zou komen. Gek, dat men in die tijd ook opeens een zondvloed ging verzinnen, die bijna alle mensen en dieren vernietigde. Een briljante geest, maar toch ook wel een idioot.

    Maar dat is misschien wel mijn gebrek aan verbeelding.
    Ik laat het dan eerst ook maar even hierbij.

    Groet, Henk

    Like

  10. Hallo DD,

    Je verhaal komt bij mij wat depressief over. Alsof je voor het geloof wat je aan het verliezen bent iets plaatsvervangend zoekt.

    Op zoek naar zingeving?

    De verhalen van Jos zijn leuk geschreven. Het laat duidelijk zien hoe ridicuul het eigenlijk is de verhalen de Bijbel voor waar aan te nemen.

    Vr.gr.,

    GROBBO

    Like

  11. Hi Henk
    Ik blijf me verbazen over je aannames (waarom haal je er nu weer evolutie en zondvloed bij?)
    Je reactie levert bij mij een paradoxaal gevoel op. Enerzijds lijk je in een totaal andere wereld te leven als ik en heb je m.i. moeite met het maken van een voorstelling van mijn beleving (soms zelfs niet de wil zelfs). Dat vind ik lastig converseren.
    Aan de andere kant word ik juist graag geprikkeld en uitgedaagd, wetend dat ik de waarheid niet in pacht heb, slechts tijdelijke antwoorden voor mezelf probeer te vinden en van anderen kan leren.

    Ik ben zelf fanatiek christen geweest en vind daar naar terug gaan momenteel niet aantrekkelijk. Misschien dat dat het is.
    Voor nu kan ik te weinig met je reactie. Sorry, ik zeg maar eerlijk hoe het voor mij is.
    Blijf je uitgenodigd weten om te lezen en te laten weten hoe jij het ziet. Waar ik wat mee kan zal ik op proberen te reageren.
    Mvg
    Divine Decay

    Like

  12. Dank voor je reactie GROBBO,
    Ja het gevoel wat je er uit haalt klopt wel (al is het m.i. meer wat ze noemen een soort dysthyme stoornis…). Ergens fijn dat je je bij een deel er van waarschijnlijk niet veel voor kunt stellen, maar ik ervaar het inderdaad als een verlies. En daarbij komen gevoelens van rouw en somberheid mee in mijn geval. Dat kleurt mogelijk mijn blogs. Het is slechts waar ik nu ben.

    Ik weet niet zo goed het antwoord op je vraag. Ik merk wel dat ik zoek naar een soort kader ja. Het is nog wat veranderlijk. Ik ben “op reis”. That’s all I know.

    Ja, leuk hoe Jos er zijn draai aan heeft gegeven en hier deelt. Creatief! Het laat op een mooie manier inderdaad ook zien hoe hij (en mogelijk ook jij, gezien je herkenning) de ‘teksten’ ziet.

    Mvg
    Divine Decay

    Like

    1. DD,

      Veel sterkte met je dysthyme stoornis. Dat is niet makkelijk. Het kleurt je leven. en maakt het heel moeilijk vreugde te halen uit het dagelijkse leven.

      Ik weet waar ik over praat aangezien mijn zoon al een poos lijdt aan dezelfde stoornis.

      Vr.gr.,

      GROBBO

      Like

  13. Divine Decay,

    Wat evolutie betreft: je trekt de feitelijke waarheid van Genesis 1 en 2 in twijfel. Maar dan kom je toch al gauw bij een vorm van evolutie uit, al of niet in gang gezet door een hogere macht.
    Wat betreft zondvloed: Je schreef in je blog:
    ‘Eigenlijk zou het me niets verbazen als er zoiets is gebeurd bij de huidige Genesis schrijver. Hij kende de feitelijke historie net zo min, maar had de menselijke behoefte om de werkelijkheid te verklaren. Zou het kunnen dat hij de confrontatie met de leegte van zijn menselijk bestaan niet onder ogen wilde zien en vanuit een soort verdedigingsmechanisme zich een volmaakt paradijs inbeeldde. Om te ontsnappen aan het melancholische gevoel van het nu. Om een mooi verhaal te kunnen vertellen aan de komende generaties. Om een springplank te creëren naar herstel en een rooskleurige toekomst.
    Om het verhaal van vandaag een mooie kop en staart te geven… want als we ons dat maar voorhouden, is het leven veel dragelijker. Toch…?’

    Dat gaat dan over Genesis 1 en 2. Een mooi, maar bedacht verhaal. Maar het verhaal gaat verder in de hoofdstukken 3 (zondeval) en loopt uit op de zondvloed. Heb je daar dan ook een verklaring voor, hoe de schrijver tot zo’n bizar verhaal komt en hoe dat past in zijn ‘verdedigingsmechanisme’?

    Ik maak me dus juist wel een voorstelling van jouw beleving.

    Je was een fanatiek christen, schrijf je. In mijn beleving is dat een innerlijke tegenstrijdigheid. Ik weet ook niet, wat je met die term bedoelt. In ieder geval kan ik me voorstellen, dat je daar niet naar terug wilt. Ben je bang, dat je daar (weer) terechtkomt?

    Bedankt voor de uitnodiging om mee te lezen en eventueel te reageren. Zie maar wat je kunt met mijn reacties.

    Groet, Henk

    Like

    1. Ik heb niet echt een mening over schepping of evolutie. Beide theorieën vind ik moeilijk te geloven. Volgens mij zal een sluitend antwoord op die vraag m’n leven ook niet echt veranderen.
      Hoe de mens in elkaar zit is voor mij interessanter. Ik denk dus dat de mens altijd in dezelfde positie zat als nu. Daarmee geloof ik dus niet in een soort pre-zondeval periode om jouw/bijbels taalgebruik te gebruiken.
      Ja, de bijbel is een fascinerend boek, maar voor mij geen absolute waarheid.
      Mvg
      Divine Decay

      Like

  14. Heer Karssenberg,

    ik ben zeer benieuwd waarop u uw stelling baseert, dat de wereld nooit goed geweest was op het moment dat genesis geschreven werd.
    Wanneer genesis geschreven werd staat niet vast, er wordt een periode van zo’ n 750 jaar aangenomen, liggende tussen 3.000 en 2.250 jaar voor christus.

    Aangezien de wereld volgens de opvattingen van de kerken niet ouder is dan 6.000 jaar kan genesis ook niet ouder zijn.
    Opmerkelijk dat de ouderdom van de mensheid door de wetenschap wordt bepaald op 200.000 jaar en van de moderne mensheid op 160.000 jaar.

    Dat is toch een significant verschil. Dat de diverse meetmethoden een afwijking kunnen hebben staat buiten kijf maar die afwijking mag maar enkele procenten zijn anders is de methode wetenschappelijk niet toelaatbaar.

    Voorts probeert u, wellicht uit onbegrip door tekort schietende kennis over de werking van de hersenen, gedachtegoed als buitenmenselijk te veronderstellen.
    Gedachten worden geproduceerd door hersenen en zijn in eerste instantie willekeurig.

    Dat we tegenwoordig door de hoge graad van hygiëne, de stand van de medische wetenschap en gezonde voeding de honderd nogal eens overschrijden terwijl de mens in genesis leefde onder veel slechtere omstandigheden maar volgens de schrijver desalniettemin acht- tot negenhonderd jaar oud werd geeft wel aan hoe briljant deze schrijver was.

    Het staat u uiteraard vrij, zich de “kennis” van de bijbel te laten aanleunen, ik neem zulks niet voetstoots aan, ik ben gekke Henkie niet…..

    Like

  15. “Aangezien de wereld volgens de opvattingen van de kerken niet ouder is dan 6.000 jaar kan genesis ook niet ouder zijn.”

    Als we de Christenheid puur sociologisch bekijken, dan is 2/3 deel katholiek of orthodox. Als er in een parlement een 2/3 meerderheid is voor een bepaalde kwestie, dan zeggen we niet dat dat parlement dan tot op het bot verdeeld is. Nu, de Kerkvaderen speculeerden al vrijelijk over de leeftijd van de aarde, dus dat alleen al is een aanwijzing dat dat bepaald niet in beton gegoten is.

    Like

  16. Met veel interesse volg ik deze gesprekken.
    Ik heb getwijfeld of ik hier op zou reageren en er mijn visie tegenaan zou zetten. Na enige overweging heb ik besloten dit niet te doen. Het zou een nieuw eindeloos gesprek op gang brengen.
    Toch wil ik iets neutraals toevoegen. Er mag mee gedaan worden wat jullie willen, maar ik ben niet van plan om een discussie aan te gaan, wel om iets vanuit mijn beleving mee te geven.
    – Van Divine Decay (waar ik veel respect voor heb en kan voelen wat hij beschrijft) begrijp ik niet goed dat hij toch steeds teruggrijpt naar de bijbel, terwijl hij net de bijbel lijkt verworpen te hebben. Waarom geen nieuwe piste onderzoeken, zonder bijbel (als deze verworpen werd)? Of moet hij zichzelf nog overtuigen dat hij hem wel verworpen heeft?
    – Bij Henk (die ik ook respecteer) ga ik niet met alles akkoord, toch haalt hij diepzinnige punten aan die eens tot overdenking zouden kunnen dienen. Want stel dat de waarheid tussen de bijbel en de verwerping van de bijbel ligt. Stel dat er wel een geestenwereld is, maar niet zoals in de bijbel.
    – De wetenschap gelooft enkel in het lichaam en materie, wat ook een geloof is in mijn ogen. Jos (die ik eveneens respecteer) zegt dat gedachten uit de hersenen komen. Een onbeschadigd lijk heeft ook hersenen, toch kan het niet denken. Ik vind het dan ook jammer dat Jos over een “gekke Henkie” spreekt. Want wie zegt dat Jos het bij het rechte eind heeft?
    Laat me besluiten met te zeggen dat ik in geen enkel “kamp” voor 100% mijn visie vind, maar wel in elke “kamp” een deel dat overeen komt met mijn visie. Misschien zou een ruimere en opener overdenking en onderzoek beter zijn. Misschien moet men van nul beginnen en neutraal op onderzoek gaan.

    Vriendelijke groet

    Geliked door 1 persoon

    1. Dank voor je reactie internettoerist!
      Je stelt een terechte vraag. Een die mezelf ook weleens bezig houdt.
      Ik heb de bijbel niet verworpen als nutteloos boek. Ik vind het een fascinerende verzameling boeken. Het is een bijzondere bundel van verzamelde werken die een grote invloed op mijn leven heeft (gehad).
      Voor mij is het niet de absolute waarheid (dat was het vroeger wel).
      Misschien kom ik nog tot het punt dat ik het volledig afsluit en een andere piste ga verkennen.
      Ik zou zeggen: hou de blog in de gaten en blijf reageren met je waardevolle feedback… we’ll see where this ends/starts.
      Mvg
      Divine Decay

      Geliked door 1 persoon

  17. @internettoerist. Je draagt zinnige dingen aan, met sommige ben ik het eens, met andere niet, maar je kunt niet zondermeer stellen dat jouw visie neutraal is. 🙂

    Even in het algemeen; met psychologiseren is het net zoals met horoscopen of profetiëen, het valt altijd ‘kloppend’ te maken. De mens is in de woorden van Kuitert ‘ongeneeslijk religieus’, of in de woorden van mgr. Barron, ‘wired for God’ ( https://www.youtube.com/watch?v=Xe5kVw9JsYI ) en dat kun je natuurlijk, net als het staartbotje, wegverklaren als een evolutionair afvalproduct, óf juist als een ‘bewijs’ opvoeren dat er daadwerkelijk een God is. Je kunt er dus alle kanten mee op.

    Like

    1. Anthony,

      Ik beweer ook niet dat mijn visie neutraal is. 🙂
      Maar ik heb ook niet mijn visie verkondigd (hier toch niet). Het was meer een openheid aanhalen die alle visies overtijgt (dat is wel neutraal), zonder elkaar te veroordelen.

      Vriendelijk groet.

      Like

  18. Beste Internettoerist,

    ik bedoelde uiteraard der zaak levende hersenen, dat is nu juist het kernpunt. De ziel, een in mijn beleving niet bestaand fenomeen, wordt geacht het wezen van een overledene te kunnen transporteren naar “gene zijde”. Voor mij is het echter duidelijk dat met het overlijden van een persoon de hersenen stoppen met functioneren en er dus niets meer te transporteren valt.

    De ziel is een Griekse uitvinding uit de tijd dat men het wezen van het denken nog niet kon doorgronden en aannam, dat er dus een apart “iets” moest zijn dat het menselijke denkproces bestuurde.
    De religie heeft daar, zoals te doen gebruikelijk, ten eigen nutte misbruik van gemaakt.

    “Ik ben gekke Henkie niet” is een standaard gezegde dat aangeeft, dat de gebruiker ervan zich niet zomaar alles laat aanleunen. De toevallige overeenkomst met de naam van de door mij aangesprokene bracht mij weliswaar een glimlach om de lippen maar het is geenszins de bedoeling om mijn medemensen onheus te bejegenen.

    Overigens stoort mij de arrogantie in “je trekt de feitelijke waarheid van Genesis 1 en 2 in twijfel”, zoals door Karssenberg aan Divine De gay werd toegevoegd, mateloos. Voor die waarheid wordt geen enkel bewijs meegeleverd. Mijn eerdere bijdragen aangaande genesis zouden toch tot enige relativering moeten aanzetten.

    Fijne zondag verder,

    Jos.

    Geliked door 1 persoon

  19. Oeps, het automatisch woordenboek van het on-screen toetsenbord op mijn tablet speelde mij weer parten.
    Na het typen van een woord wijzigt dit systeem soms dat woord in een ander, soortgelijk woord.
    Daar struikelde ik laatst op Inge’s site ook al over.

    Uiteraard heb ik geen enkele reden om ongegronde insinuaties te plegen en bovendien is iemands geaardheid voor mij nooit een punt. Die kies je niet.
    Ik heb trouwens nog nooit enige last van homo’s gehad terwijl ik er de nodige heb meegemaakt.

    Groet, Jos.

    Geliked door 1 persoon

Plaats een reactie