Inleiding
Jarenlang was ik actief christen. Opgevoed in een christelijk gezin, liet ik me dopen, luisterde ik duizenden preken en studies en was ik erg actief in met name locale evangelische kerken. Als lid, als groepsleider, als spreker en jeugdwerker. Tot er wat knapte…
Na een proces van enkele jaren, waarin ik veel van mijn “dogma’s, theologie en wereldbeeld” heb bevraagd en afgebroken, kwam er een punt waar ik niet meer precies wist waar ik stond.
Onderwerpen rondom geloven in God, met name in de context van het christendom, hebben altijd mijn interesse gehouden. In de laatste jaren heb ik heel veel nagedacht. Hier en daar heb ik wat gelezen en gevolgd van anderen, maar het voelde toch alsof ik vooral in mijn eigen ruïnes zat.
Vanuit die achtergrond startte ik deze blog. Allereerst voor mezelf om weer wat dingen “op een rijtje” te krijgen.
Hoe zie ik de wereld? Wat geloof ik (nog) wél? En waar zitten dan eigenlijk mijn voornaamste twijfels en vragen? En waarom? En hoe voelt het eigenlijk?
Dit had prima in een dagboek gekund, maar ik heb gekozen voor een vorm waarbij ik mensen kan uitnodigen eens mee te kijken, me van feedback te voorzien en een tijdje mee te denken.
Wat over mezelf
Ik ben een man, een dertiger, vader van 2 kinderen en werknemer bij een groot internationaal bedrijf. Woonachtig in Zuid Holland, ben ik opgegroeid in een christelijk gezin en werd meegenomen naar “de vergadering van gelovigen”. Daarna heb ik jaren in een jonge pinkstergemeente gezeten, waar ik heb geleid, gesproken en mede opgebouwd. In de jaren voordat ik de kerk “gedag” zei, ben ik lid en een kerkleider geweest in een grote evangelische gemeente van Nederland.
Anoniem
Ik heb er voor gekozen om anoniem te bloggen. De voornaamste reden is dat ik bij sollicitaties, nieuwe klanten en collega’s niet “gegoogled” wil worden, met deze blog als één van de eerste zoek resultaten. Het feit dat ik graag wat wil delen met de wereld, wil niet zeggen dat dit bedoeld is als eerste zoek resultaat voor iedereen.
Ik sta open voor persoonlijk contact. Vind je dat ook leuk, laat het me weten via het contact formulier.
Inmiddels heb ik ook dit bericht geschreven: Mijn naam is Divine Decay en ik ben christen
Reageren – graag
Voel je uitgenodigd om op mijn blog berichten te reageren. Of je het nu met mee eens bent, je iets van mijn stukjes herkent, ernstig bezorgd bent of fel tegen mijn ideeën bent, ik zou het mooi vinden om jouw reactie te lezen, naar je te luisteren en jouw perspectief te begrijpen.
DIVINE DECAY - Jezus, mijn twijfel en mijn vragen 
Wie is GROBBO,
Op verzoek mijn verhaal:
Ik ben een man, die op 20 juni 58 jaar oud wordt. Getrouwd en een vader van twee kinderen. Een SF fan en schaakliefhebber en de laatste tijd verslaafd aan Candy Crush.
Opgegroeid in een gezin van gereformeerde ouders. Als kind zondagsmorgens braaf (nou ja, braaf, thuisblijven was geen optie) mee naar de kerk. Pepermuntjes mee. Als tiener naar catechisatie en christelijke jeugdsoos. Op school naar de Chr. Mavo en Havo en daarna nog een paar jaar pedagogische academie.
Gelukkig waren mijn ouders niet overdreven in de leer. 1 x naar de kerk was voldoende en schaatsen of andere activiteiten op zondag was geen probleem. Zij waren ook zo opgevoed.
Internet bestond nog niet en tv bestond alleen uit Ned 1 en 2. Enkel ’s avonds.
De wereld was klein en tegengeluiden of discussies over religie, zoals nu in de media was er toen niet. Had ook altijd het idee dat het voor hun een ritueel was, wat bij de gemeenschap hoorde. Een go with the flow.
Jaarlijks ouderlingbezoek, soms eens een dominee. Een ons kent ons club, waar het idee dat God niet bestond en het wel eens allemaal grote onzin kon zijn gewoon niet in je opkwam.
In mijn herinnering duurde een kerkdienst altijd vreselijk lang en was het verschrikkelijk saai. Evenals de catechisatie. Het kwam niet binnen, althans bij mij niet. Het was uitzitten en een houten kont kweken op die harde banken.
Dan komt het moment supreme dat op je 18e (of 21e?) ten overstaan van de gemeente belijdenis moet doen van je geloof. Ik kon daar niet toekomen. Voor mijn gevoel had ik daar dan een potje staan liegen. Ik geloofde het hele concept gewoon niet. Mijn vrienden gingen wel, die hadden meer iets van ach, het hoort erbij. Hun ouders waren ook iets dwingender had ik het idee. Kort daarna heb ik de kerk dan ook vaarwel gezegd.
In mijn verder leven daarna heeft religie geen enkele rol meer gespeeld. Het speelde zich af buiten mijn horizon, tot ik toevallig een jaar of 7 geleden het boek van Richard Dawkins kwam te lezen. God als Misvatting. Een eye-opener en heel leuk om propaganda en argumenten van de “tegenpartij” te horen. Het boeide me zo dat ik daarna meer van dat genre ben lezen, zoals Hitchens en Maarten van het Hart, met zijn Schrift betwist. Ook de aanslag op de Twin Towers is van invloed geweest op mijn toenemende interesse in religie.
Op internet was ook genoeg te vinden. Heerlijk die discussies van Dawkins en Hitchens met religieuzen. Ook geweldig zoals een George Carlin en een Bill Maher op een humoristische manier laat zien wat religie eigenlijk is. Toevallig struikelde ik toen ook over de site “Volwassen Geloof” van Albert Vollbehr. Heel interessant om over de belevingswereld van een inside gelovige en zijn ontsnapping aan dat milieu te lezen. Heb dat boek ook in mijn kast staan. Leest wat makkelijker in de luie stoel of in de trein dan vanaf de pc. Al was het een pil , die je niet met 1 hand kon vasthouden.
De goedgelovigheid en irrationaliteit van veel mensen heeft me verder verbaasd ook op andere gebieden, zoals homeopathie, reikie, waarzeggers, acupunctuur en helderzienden etc. Een paar jaar geleden donateur geworden van de St. Skepsis, die me fijn voorzien van onderbouwde artikelen, waar de vloer wordt aangeveegd met al die crap. Af en toe een congres bezocht van hun in Utrecht en jl in Zwolle, waaronder ook eentje met als sprekers Dick Swaab en Herman Philipse. Onderhoudend en leerzaam.
Mijn ouders heb ik door het laten lezen van een paar boeken en wat verhelderende gesprekken kunnen “bekeren” van hun religeuze gedachtengoed. Het zat toch niet zo diep denk ik.
Toen mijn vader vorig jaar overleed ging de plechtigheid dan ook gelukkig over hem in plaats van Hem.
Vr.gr.,
GROBBO
LikeGeliked door 2 people
Hartelijk dank voor het nemen van de tijd om je verhaal te delen, GROBBO. Dat waardeer ik echt. Ieder verhaal is anders en uniek, leuk om te ontdekken dat we ook heel wat overeenkomsten hebben. (Ik ben eigenlijk alleen wat jonger en heb niet zoveel met Candy Crush :-))
Ik heb er geen probleem mee dat jij geen respect hebt voor religie. Ik heb zelf ook niet veel op met religie. Ik heb stukken uit het boek God als Misvatting gelezen en ik heb “The Root of All Evil” op YouTube helemaal bekeken. Daarnaast heb ik ook diverse debatten tussen atheïsten en christenen bekeken. Ik denk dat we het voor meer dan 90% eens zijn.
Ik ben me er echter ook van bewust dat ik eigenlijk maar nauwelijks wat weet. Ik meen dat ik het me niet kan veroorloven om met een arrogant of oordelend vingertje te zwaaien. Ik heb een diep respect voor mensen. Ookal hebben ze vanuit mijn perspectief een “vreemde opvatting”. Ik heb zelfs een soort interesse in die “vreemde opvatting”. Een respectvolle nieuwsgierigheid.
Ik heb moeite met mensen die zo overtuigd zijn van hun opvatting dat ze mij of anderen dit opdringen. Ik heb moeite met mensen die respectloos en afwijzend omgaan met een ander persoon, omdat hij of zijn andere opvattingen heeft. Ik heb moeite met neerbuigende arrogantie. Het maakt me niet uit hoezeer diegene ook meent in z’n gelijk te staan.
Dat ik er moeite mee heb, heeft natuurlijk geen enkel gezag. Iedereen staat het in dit land vrij om arrogant te zijn en tot op zekere hoogte mag je in dit land zelfs neerbuigende kritiek leveren, dingen afkraken of mensen met klem overtuigen van je eigen waarheid. Mensen bespotten is zelfs toegestaan.
Maar dit is mijn blog. Mijn eigen plekje, waar ik administrator ben. En daarmee heb ik de ruimte genomen om een paar simpele grenzen te trekken die passen bij hoe ik het zie. Zelf heb ik het idee dat die grenzen best wel ruim zijn. Maar mocht je me kortzichtig vinden of vinden dat ik niet in staat ben om met kritiek om te gaan, dan staat je dat geheel vrij. Het weerhoudt me niet om op mijn eigen kleine plekje verder te bloggen.
Ik respecteer jou. Ik geloof dat je door hier te reageren ook interesse hebt in anderen. Ik geloof dat we die nieuwsgierigheid delen. Ik nodig je uit om jouw overtuiging te delen en ik nodig je uit om vragen te stellen bij de overtuiging van anderen. Het enige wat ik je beleefd vraag is om terughoudend te zijn met overtuigen en je kritiek om te bouwen in constructieve vragen.
Ik zie uit naar mooie reacties!
Mvg,
Divine Decay
LikeGeliked door 2 people
Graag neem ik de uitnodiging aan om aan dit blog een bijdrage te leveren.
Geboren in 1931,,was mijn religieuze opvoeding net zoals die van mijn (groot)ouders, formeel protestant. Geen kerkgang, geen gebed aan tafel of voor het slapen gaan, alleen zondagsschool en een boek, Bijbelse Vertellingen Voor Onze Kleintjes. Die meneer W.G. van de Hulst had een pakkende vertelstijl, maar meer is me er niet van bijgebleven.
Door omstandigheden gedwongen, heb ik twee jaar lang in een kostschool gewoond waar kerkgang, gebeden en catechisatie verplicht waren. Ik was 16 en had toen dus wél de leeftijd om over die zaken na te denken. Conclusie: het scheppingsverhaal en ook de rest van beide bijbeldelen zijn er bij mij niet ingegaan.
Ik wil hier niet simplificeren, maar het ook niet tè ingewikkeld maken. Voor mij komt het in grote trekken neer op twee alternatieven: 1) een mens gelooft in het bovennatuurlijke, óf 2) hij wijst het af. Gedurende duizenden jaren was het logisch dat ziekten, epidemieën, natuurrampen, werden toegeschreven aan de activiteit van diverse goden. Die van de donder, van de regen, van de bergen, aan wie bescherming moest worden afgesmeekt. In de hoop, hen goedgehumeurd aan te treffen.
Maar sinds Copernicus en Galileo weten wij toch steeds beter? Die goden hadden hun betekenis al verloren; maakte de vervanging door één god veel verschil? Zonder de wetenschap te vereren, zien we immers dat het haar, stap voor stap, lukt om te verklaren hoe de wereld. het heelal, de mens in elkaar zitten? Wat is er mis mee om dit allemaal niet meer te zien als zijnde ontworpen en geregeerd door een Hogere Macht? Die (beredeneerde) mening vermindert mijn ontzag voor ons bestaan niet; integendeel, het groeit ermee.
Enkele aantekeningen bij het verhaal van Grobbo:
De eerste alinea’s lopen parallel met mijn eigen jeugdervaringen. – Van “Volwassen Geloof” heb ik eens iets gelezen; het is prima lectuur maar bijzonder uitgebreid, en ik heb er (nog?) niet de tijd voor genomen om alles door te nemen. Voorlopig heb ik de laatste tijd genoeg aan relatief korte internetvideo’s waar – naast de genoemde Dawkins, Hitchens, Carlin en Mahler – o.a. ook Carl Sagan, Lawrence Kraus, Stephen Fry, Neil deGrasse Tyson verfrissende uitleg geven. Ik beheers het Engels niet maar gelukkig voldoende om deze en andere goed articulerende -sprekers te volgen.
Nu valt het me op dat ik me voornamelijk aangetrokken voelde door Amerikanen en Engelsen, en dat ik vandaag op het spoor ben gekomen van Herman Philipse, waar ik na het schrijven hiervan (en slapen, want het is bij mij zowat middernacht) beslist het een en ander ga lezen en beluisteren. Hierbijmijn dank aan Grobbe voor de tip!
Groet, en tot volgende keer.-
Koppieop
LikeLike
Wow, een 80+er die mijn blog leest en uitgebreid reageert. Ik had niet verwacht dat dat zou gaan gebeuren…
Bedankt voor je mooie reactie!
Ik begrijp je verhaal en kan me goed voorstellen waar het voor jou kraakt. Ja, ik denk dat we door de jaren/eeuwen heen steeds meer hebben geleerd over natuur verschijnselen en er achter komen dat ‘de God’ die we daar tot dan toe voor nodig meenden te hebben als verklaring onzin is.
Ik ben er zelf nog niet uit, want door ‘die verklaring God’ af te schrijven met de kennis die we nu hebben, zegt voor mij nog niet direct dat er daardoor uberhaupt geen God is. Ik weet het simpelweg niet en steek bij dat stukje dus even de handen in de lucht om vervolgens weer mee te gaan in je groeiende ontzag voor ons bestaan.
Mvg
Divine Decay
LikeLike